آزمایش نیتروژن اوره‌ی خون (BUN)

هدف از آزمایش BUN، ارزیابی عملکرد کلیه‌هاست. همچنین این آزمایش، به تشخیص بیماری‌های کلیوی، تأثیرگذاری دیالیز و سایر درمان‌های مرتبط با بیماری و آسیب کلیوی کمک می‌کند.

بیماری‌هایی که بر کلیه و کبد تأثیر می‌گذارند، می‌توانند سطح اوره را در خون تغییر دهند. کبد ممکن است اوره‌ی زیادی تولید کند یا کلیه نتواند مواد زائد موجود در خون را تصفیه کند، که باعث افزایش سطح اوره در خون می‌شوند.

سطح بالای اوره، در افرادی دیده می‌شود که خونریزی دستگاه گوارشی، رژیم ‌غذایی غنی از پروتئین، عفونت دارند یا بدن آنها دچار کم‌آبی یا دهیدراتاسیون است. آسیب یا بیماری کبدی قابل توجه، از سنتز اوره جلوگیری می‌کند، که باعث کاهش سطح اوره در خون می‌شود. سطح پایین اوره در افرادی که نارسایی کبدی دارند، خانم‌هایی که باردار هستند و کسانی که بدن‌شان بیش‌ازحد هیدراته است، دیده می‌شود.

آزمایش اوره خون یک روش سریع برای سنجش عملکرد کلیه‌هاست، اما محدودیت‌هایی نیز دارد. تغییرات بزرگ و کوچک در سطح اوره می‌تواند در اثر مصرف داروها، تغییر برنامه‌ی غذایی و شرایط هیدراته بدن اتفاق بیفتد. وقتی نتیجه‌ی آزمایش BUN خارج از محدوده‌ی نرمال است، پزشک آزمایش پاکسازی کراتینین را تجویز می‌کند تا نسبت نیتروژن اوره به کراتینین، امکان ارزیابی دقیق‌تر را فراهم کند.

نارسایی کلیوی از عوارض دیابت است. نیتروژن اوره‌ی خون برای بررسی شدت نارسایی کلیوی ناشی از دیابت اندازه‌گیری می‌شود. همچنین اگر دارویی مصرف کنید که امکان آسیب به کلیه را داشته باشد، این آزمایش انجام می‌شود.